O zwierzętach domowych i gospodarskich

Pochodzenie
Szczur, podobnie jak mysz, należy do rodziny myszowatych (Muridae). Na początku XIX wieku, w Anglii, odłowiono albinotyczne szczury wędrowne. Zaintrygowało to hodowcó, zainteresowanych życiem i biologią tych ciekawych zwierząt, i w ten sposób rozpoczęla się ich hodowla.
Początkowo białe szczury były wykorzystywane jedynie do celów ekspozycyjnych (np. pokazywano je w menażeriach), a w następnej kolejności do badań laboratoryjnych, w wieku XIX bowiem, nastąpił bardzo intensywny rozwój nauk przyrodniczych. W laboratoriach, jako zwierzę doświadczalne, szczur, obok myszy, okazał się zwierzęciem wręcz niezbędnym. To właśnie dzięki szczurom dokonano, i dokonuje się nadal, wiele bezcennych dla ludzkości odkryć naukowych. Obecnie zwierzęta te stanowią około 15% wszystkich zwierząt laboratoryjnych, a oprócz tego są coraz częściej hodowane przez amatorów w prywatnych mieszkaniach, jako świetni towarzysze zabaw oraz wspaniały obiekt obserwacji.
Zachowanie
Szczury hodowane w mieszkaniu są zwierzętami miłymi, czystymi i niezwykle towarzyskimi. Jeżeli mają zapewnione odpowiednie warunki i właściwą opiekę, z pewnością odpłacą swojemu opiekunowi przywiązaniem, dostarczą mu wielu ciekawych obserwacji oraz zapewnią wspaniałą zabawę, gdyż są to zwierzęta bardzo komunikatywne i inteligentne.
Zabawy
Młode zwierzęta bardzo chętnie się bawią. Rówieśnicy urządzają gonitwy wokół klatki, wspinają się po drabinkach, prętach, podskakują, wzajemnie się zaczepiają, potrącają, symulują walkę i mocują się. Igraszki takie są znakomitą zaprawą i ćwiczeniem przed najróżniejszymi przeciwnościami, z którymi szczury mogą spotkać się w przyszłości. W ten sposób wzrasta ich sprawność fizyczna, wyrabia się refleks, siła, zręczność i umiejętność obrony. Rodzice maluchów wykazują wówczas bardzo dużo cierpliwości i na wiele im pozwalają, gdy te puszyste kuleczki wręcz rozpiera energia. Również dorosłe zwierzęta, możez trochę mniejszą werwą i zapałem, ale także chętnie uczestniczą w zabawach, w których nie są ani agresywne, ani złośliwe. Trzeba więc pamiętać o wyposażeniu klatki w różnorodne urządzenia zapewniające zwierzętom zarówno gimnastykę, jak i rozrywkę
Żywienie
W stosunku do masy swego ciała szczur je bardzo dużo, ale w porównaniu z ilością pokarmu potrzebnego dla psa czy kota jest to bardzo niewiele, a karma dla tego zwierzęcia jest łatwo dostępna i względnie tania.
Szczur hodowlany - laboratoryjny czy "domowy" - zjada w ciągu doby tyle karmy, ile wynosi 1/8 masy jego ciała, a więc około 25 g pokarmu treściwego. Tyle samo wypija wody. Zapotrzebowanie zwierzęcia na paszę jest zmienne - raz rośnie, raz maleje. Bliższe obserwacje pozwolą na ustalenie normy dziennej tak, aby szczur nie był ani wygłodzony, ani też nie rozwłóczył jedzenia po klatce.
Szczur jest zwierzęciem wszystkożernym, ale podstawowym jego pokarmem jest ziarno zbóż. Zwierzęta hodowane w domu powinny otrzymywać 15-20 g mieszanki zbożowej składającej się z:

Co drugi dzień do mieszanki dodajemy 4 g sera białego, ewentualnie bułki lub chleba rozmoczonego w mleku, 4 g surowej marchwi (zimą z dodatkiem 0,3 g tranu), 2 g mączki mięsno-kostnej (albo mielonego mięsa) oraz 0,5 g drożdży pastewnych.
Dwa razy w tygodniu podajemy szczurom liść sałaty, mniszka pospolitego, młodej kapusty lub połówkę jabłka. Wartościowa jest również cykoria, lecz ze względu na charakterystyczną goryczkę jej liście nie są przez zwierzęta lubiane.
Od czasu do czasu - tylko jako przysmak - można podać kawałek surowej, świeżej słoniny lub plasterek kiełbasy. Dla samicy ciężarnej lub karmiącej dzienna dawka pokarmowa musi być zwiększona o 1/3. Należy zaznaczyć, że dostarczana karma powinna zawierać łatwo przyswajalne białko, składniki mineralne i witaminy z grupy B, D, E, i H. Trzeba więc wzbogacać ją w drożdże, skiełkowane ziarno, mleko, tran, surowe lub gotowane jaja, owoce i warzywa. Karma dla szczura w przważającej części jest sucha i twarda. Nie wolno więc zapominać o stałym dostarczaniu zwierzęciu wody! Woda, którą podajemy zwierzętom do picia, powinna mieć temperaturę pokojową. Należy ją często wymieniać, a nie dolewać świeżej do pozostawionych resztek.

CZEGO NIE NALEŻY ROBIĆ?
- NIE wolno umieszczać zwierząt w przegrzanym lub przechłodzonym pomieszczeniu;
- NIE należy niepokoić ich w kryjówce;
- NIE można zaniedbywać dokładnego zamknięcia klatki gryzonia;
- NIE ograniczać możliwości ruchu, biegania i wspinaczek;
- gdy mysz lub szczur ma biegać po mieszkaniu, NIE zapominać zamknąć szafy, okien, urządzeń kanalizacyjnych i sanitarnych;
- NIE pozostawiać biegającego po mieszkaniu gryzonia bez opieki i kontroli;
- NIE straszyć i nie denerwować przykrymi bodźcami;
- NIE pozwalać osobom obcym (dla zwierząt) brać ich nagle do ręki (szczególnie dotyczy to szczurów)-potrzebny jest czas na zaakceptowanie nowego zapachu;
- NIE żywić jednostajnie a w miarę możliwości urozmaicać dietę;
- NIE używać naczyń z cienkiego szkła;
- NIE traktować każdego zwierzęcia identycznie według schematu;
- NIE dawać zwierząt w prezencie, w formie niespodzianki-osoba obdarowana może być nieprzygotowana na taki prezent i nie zawsze go chce otrzymać;
- NIE zapominać o umyciu rąk po bezpośrednich kontaktach ze zwierzętami;